Laatste week Mama Lucy

Het begon deze week vrij heftig. Ik was nog geen 5 minuten op a&e (spoedeisende hulp) en er kwam een moeder met haar kindje van 6 maanden oud naar de afdeling. Ik zag meteen dat het niet goed zat en vlak daarna overleed het kindje. De moeder liet zich na het slechte nieuws op de grond vallen en schreeuwde het uit. Een half uur later kwam een vrouw met een kindje van 3 maanden oud en ook hij was overleden. Het kindje is waarschijnlijk gestikt in de borstvoeding. Vervolgens 10 minuten later een meisje van 5,5 jaar naar binnen getild en ik durfde eigenlijk niet meer te kijken, want ook zij was overleden, waarschijnlijk aan een van de zovele ziektes die hier in Afrika zijn.
Ik kan je vertellen, ik was behoorlijk in shock en om het nog erger te maken kwam vlak daarna de vader van het zoontje van 3 maanden de kamer binnen, het lijkje lag daar nog ingewikkeld in doeken op bed. Hij keek ernaar en vroeg (ik was de enige die in de acute room zat op dat moment): wat is er met hem? Moest ik vertellen dat zijn zoon was overleden. Ik vertelde het en zei dat ik het vreselijk voor hem vond. Keniaanse mannen heb ik nog niet zien huilen, maar dit was echt hartverscheurend. Hij keek me nog hoopvol aan en vroeg of ik het zeker wist en of ik geen grapje maakte. Op dat moment wilde ik echt even door de grond zakken..
Het blijft toch Kenia en niet een Nederlands ziekenhuis. De rest van de verpleegkundigen waren totaal niet onder de indruk, misschien maar goed ook want het werk gaat gewoon door.
Ook bij a&e duurt alles lang, of iets nou urgent is of niet, alles gaat in een rustig tempo. Er was een man binnen gebracht met steekwonden (zie je erg vaak hier) en ik moest even de controles doen. Ik voelde meteen dat hij ijskoud was dus vroeg of ze dat wisten, hadden ze nog niet eens opgemerkt. Na mijn pauze hadden ze hier nog steeds niks mee gedaan pas toen ik vroeg naar warme infusievloeistof ofzo gingen ze dat pas geven.
Ook was er een man waarvan ze niet zo goed wisten wat er was. Hij had in een korte tijd al 3 liter via het infuus gekregen en nog niets geplast! Pas toen ik vroeg of dat niet raar was brachten ze toch maar een katheter in.
Op de a&e zie je wel echt veel hoor. Een psychiatrische patiënt die als een soort beest met touwen vastgeknoopt op een bedje ligt midden in de gang. Iemand met alcohol vergiftiging, een patiënt die een epileptische aanval kreeg en 3 mannen die (niet op een brancard zoals in Nederland) rustig binnen komen lopen terwijl ze vergaan van de pijn en de vellen langs hun lichaam bungelen omdat er een electroblast (ontploffing ofzo) was geweest op hun werk.
Trouwens, even wat anders, ben wel trots want heb (na veel aandringen van mijn collega's) mijn eerste infuus ingebracht en dan nog bij een donkere man ook, jeej!
Wat ook heel leuk is is dat we contact hebben gehad met de social workers van mama Lucy over abandoned baby rosemary. Zij gaan contact leggen met het Thomas Bardano house zodat hij waarschijnlijk daarheen kan! Ik hoop echt dat het gaat lukken, ik moet er niet aan denken dat dat schattige kindje naar zo'n verschrikkelijk weeshuis gaat wat we hebben gezien. Wie weet kan hij nu toch een mooie toekomst krijgen of misschien zelfs wel geadopteerd worden :)
De laatste 2 stage dagen heb ik afgesloten op de maternity en new born unit, had het hier toch wel het meeste naar mijn zin samen met de kinderafdeling.
Op de maternity was ik helemaal gelukkig, ik heb de bevalling van een tweeling, 2 prachtige gezonde meisjes gezien meteen in de ochtend toen ik op de afdeling kwam.
Ook was er een baby die geboren werd met zijn voetjes eerst, was erg bijzonder om te zien. Helaas duurde de bevalling best lang en toen het kindje er eenmaal uit was begon hij niet meteen te huilen. Gelukkig na het stimuleren van de baby (overal op het lichaampje wrijven) kwam daar de eerste huil. Ik werd er helemaal vrolijk van maar toen het kindje aan de moeder werd laten zien reageerde ze heel nuchter en niet echt blij ofzo. Die andere uiting van emoties kan ik maar niet aan wennen hier haha.
Er was ook een bevalling van een meisje van 20. Ze had erg moeite met genoeg kracht zetten om te persen en dit kwam mede omdat ze erg bang was om uit te scheuren of pijn te krijgen. Al verschillende verpleegkundigen hebben tegen haar gezegd dat dat er bij hoort en dat het nodig is om een gezond en levend kindje op de wereld te zetten. Toch bleef ze tegen spurtelen en de verpleegkundigen waren het zat. Ze kreeg te horen dat de een babymoordenaar was als ze door ging en onze grote vriend Alex (aardige verpleegkundige en een Keniaan met praatjes voor 10 :p) gaf haar gewoon klappen in haar gezicht en trok aan haar armen dat ze mee moest werken. Na wat hardhandig duw en trek werk is er toch een prachtig zoontje van 4 kilo geboren!
Het was echt super druk deze dag, veel baby's geboren en er was ook een kindje met een vervormd hoofdje door de vaccuum geboorte.
Op de new Born unit weer heerlijk baby rosemary vertroeteld en helaas afscheid genomen van dat schatje.
Ik heb ook wat oude kleding aan Mildred gegeven, een zorgassistente in het ziekenhuis hier. Ik heb veel met haar gepraat over haar leven en ze heeft echt bijna niets. Ze was dan ook dolgelukkig en enorm dankbaar voor de kleding die ik haar gaf en ze kon niet wachten om het te dragen.
Zo geef je kleding weg, zo krijg je kleding terug van the kissing Bandit van het festival laatst. Hij heeft ook leuke shirtjes enzo en als Shireen en ik m aan doen op de foto was hij dolblij om ze aan ons te geven, helemaal trots dat Hollandse meiden nu ook zijn shirts dragen ;)

Het laatste ritje terug vanuit embakasi naar hazina in South b met Henry. Langs alle petroleum wagens en het industrieterrein, de vele 'vuilnisbelten' (hopen afval dus), bijna aangereden worden en over het afgebrokkelde wegdek. Hoe hij het deed deed hij het, maar ondanks traffic jam heeft hij ons altijd op tijd naar werk gebracht in een half uurtje ipv 2 uur matatu, dat was echt fijn.
En ja dat was het dan. De laatste keer Mama Lucy zit erop. Wel gek hoor, om het nu weer achter te laten.
Ik ben echt heel blij dat we naar dit ziekenhuis zijn geweest en ik ben zoveel ervaringen rijker!
Het personeel hier was blij met onze komst en ik moet al mijn familie en vrienden bedanken dat jullie me hierheen hebben laten gaan, dus bij deze ;)