Matatu's, Mama Lucy en inburgeren maar
Blijf op de hoogte en volg Sanne
05 September 2014 | Kenia, Nairobi South
Habari!
Het heeft lang geduurd dus heb maar gewoon even per dag een verslagje gemaakt van de afgelopen week. Hopelijk veel leesplezier! ;)
29 en 30 augustus
Mijn reis had niet beter kunnen beginnen. Bij Schiphol bleek onze vlucht vertraging te hebben en we zouden onze aansluiting missen. Dan denk je wat is daar nou mazzel aan? Maar we kregen er een directe vlucht van KLM voor terug! Na een lichte paniekaanval bij het inchecken (damn wat is pindakaas zwaar) rennend naar het vliegtuig en in plaats van midden in de nacht aankomen zijn we lekker om half 10 geland. Bij de douane ben ik niet eens gefouilleerd en diana stond ons al op te wachten (en natuurlijk 100 andere Kenianen waarvan stralend witte oogjes je vragend aanstaarden of je toch niet nog een lift nodig hebt) dus we konden meteen hup de taxi in. Eerste nachtje doorgebracht met zijn 3e op 1 kamer in een of ander vaag guest house en de volgende ochtend genoten van Keniaanse thee en dat is niet thee zoals in Nederland, gewone thee is standaard half thee half melk ofzo en gelukkig voor mij ben ik daar gek op. :)
De dag erna eindelijk het gast gezin ontmoeten, met kriebels in mijn buik gingen we op pad, oja om 10.40 ipv 10.00u zoals afgesproken, het blijft ten slotte Kenia. Het huis is vrij groot en gelegen op het terrein van een universiteit met security bij de ingang, we hebben zelfs een stuk privé gras binnen de poorten en een eigen rosa (je weet wel zo'n schattig huishoudstertje net zoals die van gtst, citaat van Karin trouwens ;).
Alleen helaas ontbraken een paar dingen: een slot op de deur, drinken, een wc die doortrekt (je leest het goed, we hebben een wc) maar ook de beloofde en zwaar gewaardeerde wifi, warm water en niet te vergeten het gast gezin zelf! Blijkbaar allemaal afwezig ivm een vakantie, behalve de oudste zoon Allen, maar die ging feesten om zijn slagen te vieren. Zit je dan de eerste avond met zijn 3e in een vreemd leeg huis. Gelukkig is het heerlijk rustig en stil hier, vooral voor het slapen is dat fijn ookal wordt je soms wel wakker door het hondenfeestje verderop. Ik weet niet wat ze daar doen maar t klinkt of ze elkaar afslachten!
31 augustus
Klagen over de Nederlandse drempels zal ik nooit meer doen, dat beloof ik na onze eerste rit met een matatu (klein busje). Jaja papa de drempel bij de Leopoldlaan is er niks bij ;) Ik was blij dat ik zat, anders was ik ongetwijfeld omgevallen.
Ook over het ov zal ik voortaan zwijgen want wat ben ik blij met de Nederlandse structuur. Gelukkig weet ik nu waar we op moeten stappen voor bus 11 naar het busstation down town en terug uitstappen bij hazani. Maar waar al die andere bussen heen gaan, geen idee! Diana zegt dat we dat vanzelf leren, maar het zal mij benieuwen.
Beetje door de stad geslenterd vandaag, ziet er vast leuk uit de schooljuffrouw met haar kindjes er achteraan huppelend, althans zo voelt het een beetje ;). Vanavond eindelijk het gast gezin ontmoet, de moeder Millie, vader Sammie, dochter Esther en de jongste zoon Willis. Op zich een hele aardige familie en ze zijn zeer gastvrij, wel een beetje jammer dat we blijkbaar als we wifi willen (hun router is vorige week net stuk gegaan) we dan zelf maar een router moeten kopen..
1 september
Wat een geweldige beat kwam er uit de speaker toen we op de matatu stapte vanmorgen! Zo wil ik wel vaker reizen lekker een muziekje erbij. Ook hebben we alleen de weg gevonden naar de plek waar we Diana zouden meteen (ja daar ben ik trots op). Vandaag weer rond geleid door Nairobi: up town, down town, upper hill, governmental building hier, president statue daar en ga zo maar door. Ook wat herkenningspunten gezien mochten we verdwalen dus alleen door Nairobi moet goed komen.
En zoals de dag begon met muziek zo eindigde deze ook, samen met Esther en Willis just dance gedaan op de Wii en ik kan met een gerust hart zeggen: dat was genieten maar ja het klopt Afrikanen kunnen dansen! (En wij niet xd)
Tijdens het eten even lekker gepraat met Esther over boarding school. Wat een nachtmerrie: ze is daar altijd intern (ook in de weekenden alleen niet in de maand vakantie in december en 3 weken zomervakantie), heeft 6 dagen school, is van 5.00-17.00u in de weer met studeren en schoonmaken en snoep, tv kijken en eigenlijk alle soort fun is verboden!
2 september
Laatste wen-dagje en ik moet zeggen ben al een beetje aan het inburgeren. Ken al 3(!) woordjes Swahili en de weg in Nairobi vinden gaat al steeds makkelijker. Ik hobbel rustig door het drukke verkeer heen, de term wazungu (witte mens) en de rare blikken kijk ik niet meer van op en de eerste mooie foto's zijn al gemaakt.
Vanavond super fanatiek met Karin hardgelopen met een horde kids achter ons aan en daarna met zijn 3e squads en buikspieren gedaan :)
3 september
Na een rit van 2 uur(!) was het eindelijk zo ver: het eerste bezoek aan Mama Lucy Kibaki hospital. Het is een mooi redelijk groot ziekenhuis (121 bedden) en blijkbaar gespecialiseerd in kinderen en baby's dus een geweldige kans voor mij! We gaan alle 3 op andere afdelingen werken en rouleren ook van afdeling in de 2 maanden die we er zijn om zo veel mogelijk te zien.
De planning moest echter nog gemaakt worden dus we konden 's middags naar het nairobi national museum en het snake park.
Best time of the day: 2 schildpadden die de liefde gingen bedrijven en een 3e schildpad ging zich ermee bemoeien en duwde de andere schildpad op zijn rug tijdens de daad xd
4 september
Wauw ik ben kapot, 5 uur over de heen en terug reis gedaan! Dus nu toch maar kijken of er andere mogelijkheden zijn.
Ik ben vandaag begonnen op de afdeling pediatric out-patients, dus de poli voor kinderen onder de 5 jaar.
Ik ben gelijk keihard aan de slag gegaan: mensen geholpen bij de inschrijf balie, anamnese (geprobeerd xd de ouders konden amper Engels helaas), medicatie toegediend en zelfs verschillende brandwonden verzorgd!
Ik luister tegenwoordig naar de naam Sanna of Sannee (zoals ze t uitspreken) en iedereen is super vriendelijk. Gelijk op zoek gegaan naar onderwerpen voor mijn opdracht en ik denk dat ik me ga focussen op pijn(score) bij kinderen dus dat zal vast helemaal goedkomen.
Het heeft lang geduurd dus heb maar gewoon even per dag een verslagje gemaakt van de afgelopen week. Hopelijk veel leesplezier! ;)
29 en 30 augustus
Mijn reis had niet beter kunnen beginnen. Bij Schiphol bleek onze vlucht vertraging te hebben en we zouden onze aansluiting missen. Dan denk je wat is daar nou mazzel aan? Maar we kregen er een directe vlucht van KLM voor terug! Na een lichte paniekaanval bij het inchecken (damn wat is pindakaas zwaar) rennend naar het vliegtuig en in plaats van midden in de nacht aankomen zijn we lekker om half 10 geland. Bij de douane ben ik niet eens gefouilleerd en diana stond ons al op te wachten (en natuurlijk 100 andere Kenianen waarvan stralend witte oogjes je vragend aanstaarden of je toch niet nog een lift nodig hebt) dus we konden meteen hup de taxi in. Eerste nachtje doorgebracht met zijn 3e op 1 kamer in een of ander vaag guest house en de volgende ochtend genoten van Keniaanse thee en dat is niet thee zoals in Nederland, gewone thee is standaard half thee half melk ofzo en gelukkig voor mij ben ik daar gek op. :)
De dag erna eindelijk het gast gezin ontmoeten, met kriebels in mijn buik gingen we op pad, oja om 10.40 ipv 10.00u zoals afgesproken, het blijft ten slotte Kenia. Het huis is vrij groot en gelegen op het terrein van een universiteit met security bij de ingang, we hebben zelfs een stuk privé gras binnen de poorten en een eigen rosa (je weet wel zo'n schattig huishoudstertje net zoals die van gtst, citaat van Karin trouwens ;).
Alleen helaas ontbraken een paar dingen: een slot op de deur, drinken, een wc die doortrekt (je leest het goed, we hebben een wc) maar ook de beloofde en zwaar gewaardeerde wifi, warm water en niet te vergeten het gast gezin zelf! Blijkbaar allemaal afwezig ivm een vakantie, behalve de oudste zoon Allen, maar die ging feesten om zijn slagen te vieren. Zit je dan de eerste avond met zijn 3e in een vreemd leeg huis. Gelukkig is het heerlijk rustig en stil hier, vooral voor het slapen is dat fijn ookal wordt je soms wel wakker door het hondenfeestje verderop. Ik weet niet wat ze daar doen maar t klinkt of ze elkaar afslachten!
31 augustus
Klagen over de Nederlandse drempels zal ik nooit meer doen, dat beloof ik na onze eerste rit met een matatu (klein busje). Jaja papa de drempel bij de Leopoldlaan is er niks bij ;) Ik was blij dat ik zat, anders was ik ongetwijfeld omgevallen.
Ook over het ov zal ik voortaan zwijgen want wat ben ik blij met de Nederlandse structuur. Gelukkig weet ik nu waar we op moeten stappen voor bus 11 naar het busstation down town en terug uitstappen bij hazani. Maar waar al die andere bussen heen gaan, geen idee! Diana zegt dat we dat vanzelf leren, maar het zal mij benieuwen.
Beetje door de stad geslenterd vandaag, ziet er vast leuk uit de schooljuffrouw met haar kindjes er achteraan huppelend, althans zo voelt het een beetje ;). Vanavond eindelijk het gast gezin ontmoet, de moeder Millie, vader Sammie, dochter Esther en de jongste zoon Willis. Op zich een hele aardige familie en ze zijn zeer gastvrij, wel een beetje jammer dat we blijkbaar als we wifi willen (hun router is vorige week net stuk gegaan) we dan zelf maar een router moeten kopen..
1 september
Wat een geweldige beat kwam er uit de speaker toen we op de matatu stapte vanmorgen! Zo wil ik wel vaker reizen lekker een muziekje erbij. Ook hebben we alleen de weg gevonden naar de plek waar we Diana zouden meteen (ja daar ben ik trots op). Vandaag weer rond geleid door Nairobi: up town, down town, upper hill, governmental building hier, president statue daar en ga zo maar door. Ook wat herkenningspunten gezien mochten we verdwalen dus alleen door Nairobi moet goed komen.
En zoals de dag begon met muziek zo eindigde deze ook, samen met Esther en Willis just dance gedaan op de Wii en ik kan met een gerust hart zeggen: dat was genieten maar ja het klopt Afrikanen kunnen dansen! (En wij niet xd)
Tijdens het eten even lekker gepraat met Esther over boarding school. Wat een nachtmerrie: ze is daar altijd intern (ook in de weekenden alleen niet in de maand vakantie in december en 3 weken zomervakantie), heeft 6 dagen school, is van 5.00-17.00u in de weer met studeren en schoonmaken en snoep, tv kijken en eigenlijk alle soort fun is verboden!
2 september
Laatste wen-dagje en ik moet zeggen ben al een beetje aan het inburgeren. Ken al 3(!) woordjes Swahili en de weg in Nairobi vinden gaat al steeds makkelijker. Ik hobbel rustig door het drukke verkeer heen, de term wazungu (witte mens) en de rare blikken kijk ik niet meer van op en de eerste mooie foto's zijn al gemaakt.
Vanavond super fanatiek met Karin hardgelopen met een horde kids achter ons aan en daarna met zijn 3e squads en buikspieren gedaan :)
3 september
Na een rit van 2 uur(!) was het eindelijk zo ver: het eerste bezoek aan Mama Lucy Kibaki hospital. Het is een mooi redelijk groot ziekenhuis (121 bedden) en blijkbaar gespecialiseerd in kinderen en baby's dus een geweldige kans voor mij! We gaan alle 3 op andere afdelingen werken en rouleren ook van afdeling in de 2 maanden die we er zijn om zo veel mogelijk te zien.
De planning moest echter nog gemaakt worden dus we konden 's middags naar het nairobi national museum en het snake park.
Best time of the day: 2 schildpadden die de liefde gingen bedrijven en een 3e schildpad ging zich ermee bemoeien en duwde de andere schildpad op zijn rug tijdens de daad xd
4 september
Wauw ik ben kapot, 5 uur over de heen en terug reis gedaan! Dus nu toch maar kijken of er andere mogelijkheden zijn.
Ik ben vandaag begonnen op de afdeling pediatric out-patients, dus de poli voor kinderen onder de 5 jaar.
Ik ben gelijk keihard aan de slag gegaan: mensen geholpen bij de inschrijf balie, anamnese (geprobeerd xd de ouders konden amper Engels helaas), medicatie toegediend en zelfs verschillende brandwonden verzorgd!
Ik luister tegenwoordig naar de naam Sanna of Sannee (zoals ze t uitspreken) en iedereen is super vriendelijk. Gelijk op zoek gegaan naar onderwerpen voor mijn opdracht en ik denk dat ik me ga focussen op pijn(score) bij kinderen dus dat zal vast helemaal goedkomen.
-
05 September 2014 - 14:26
Jos:
Yes, eindelijk een reisverslag van Sannee ;)
Super leuk om te lezen, ook al is het pas een week geleden dat ik je naar Schiphol heb gebracht, voor mijn gevoel lijkt het veel langer.
Ook omdat je natuurlijk nog bijna niets kon laten weten.
Echt mooi om te lezen hoor wat je daar allemaal meemaakt, je verhalen zijn weer erg leuk.
Succes verder.
Liefs papa
-
05 September 2014 - 14:39
Karin:
Wow Sanne, ik heb met heel veel plezier zitten lezen!!!
Wat duurde die eerste week ontzettend lang zo zonder wifi.... Had al een bericht op je Facebook gezet hierover om iedereen gerust te stellen ;-)
Ben blij om te lezen dat jullie deze eerste week goed doorgekomen zijn!!!
Kijk uit naar je volgende verslag....
Liefs en XXX mama -
05 September 2014 - 16:42
Ans Bunning:
Hoi Sanne, heel leuk om te lezen je reisverslag en ik blijf je zeker volgen !
groetjes, Ans Bunning (buurmeisje van je opa, oma en mama) -
05 September 2014 - 17:39
Oma En Opa:
Lieve Sanne,
heerlijk om iets van je te lezen, ik keek iedere dag nieuwsgierig op je weblog en eindelijk kunnen we je verslagen lezen. Ik zal je donderdag wel missen de hulp die vond ik altijd echt fijn, maar ik ben wel blij dat je het naar je zin hebt en dat je meteen ging aanpakken had ik ook wel verwacht. Maar wat hebben we het toch goed in Nederland zeg, als ik dit zo lees. We wensen je heel veel leerzame momenten en geniet van je vrije uren om dingen te bekijken , heel veel liefs en een dikke kus van Opa en Oma -
06 September 2014 - 11:36
Anita:
Hoi Sanne,
Wat leuk dat je een blog bijhoudt. Kreeg van Shireen de link toegestuurd en ben gelijk gaan lezen. Hoor uiteraard van haar ook verhalen, maar ik vind het ook leuk om het van iemand te lezen met wie Shireen de avonturen samen beleeft. Op deze manier leer ik jou ook een beetje kennen. Ga je blog dus zeker volgen.
Mooie tijd, veel succes en plezier gewenst aan jullie alledrie!
Groeten Anita (moeder van Shireen) -
08 September 2014 - 22:56
Paul:
Hallo Sanne! Heb met belangstelling je reisverslag gelezen (by the way: je hebt wel een party gemist hoor, afgelopen zaterdag).. Maar wat je daar beleeft is veel spannender natuurlijk, als ik het zo lees. Ja, het leven is daar anders dan in Nederland. Hoewel ik daar nooit ben geweest, maar van Monique heb ik wel enkele (beperkte) verhalen over haar Afrikaanse belevenissen gehoord. Veel sterkte met alles en natuurlijk vooral veel leerzame ervaringen én plezier! Mhg, Paul.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
